Op een goede lentedag...

Ons balkon in Amsterdam, mét vogeltjes :)

Zaterdagmorgen, een waterig zonnetje, stevig windje en een graad of 10. We verwachten 'de man van de intercom', want we hebben tussen 09:00 en 12:00 uur afgesproken. We wonen in een groot appartementencomplex met 5 torens. Elke toren krijgt een nieuw intercomsysteem. Dat was wel nodig, want met het oude systeem konden we op ons schermpje boven niet meer zien wie er beneden aanbelde. We doen rustig aan; ontbijt, douchen, Bollie uitlaten, beetje internetten. Rond 11 uur komt de intercom-man en doet z'n ding. Met een kwartier is hij klaar en het ziet er keurig uit! Allemaal digitaal, klein kastje, paar knoppen. Beneden is het wat ingewikkelder en ik hoop dat onze toekomstige visite het allemaal beter snapt dan ik ;)

Toen Bruce en ik elkaar bijna 7 jaar geleden leerden kennen, woonde hij nog onder de rook van Amsterdam. Barbara, Robin en ik woonden hartje Amsterdam waar Bruce zijn geliefde oldtimer niet kon parkeren. Bruce had een groot eengezinshuis met een ruime tuin en garage. Toen we elkaar al na een half jaar de liefde verklaarden en besloten samen te gaan wonen reden we met de kinderen naar zijn huis. Barbara (toen 17) en Robin (toen 14) werden al onrustig toen we de Amsterdamse ring verlieten en het eerste weiland voorbij reden. Bij het zien van de eerste koe hadden Barbara en Robin hun beslissing eigenlijk al genomen. Zo ver weg van Amsterdam gingen ze echt niet wonen. Het was 25 minuten autorijden en ze hadden het huis nog niet gezien. Bruce en ik besloten op zoek te gaan naar een andere woning in Amsterdam. Voor Robin en Barbara, maar ook om samen een nieuwe start te maken.

Vijf jaar geleden kozen we voor dit appartement. Prachtig vrij uitzicht op het water, rustig, altijd je auto kunnen parkeren en ook nog een eigen parkeerplaats in de kelder. Gelijkvloers natuurlijk... met het oog op de toekomst.Tot op de dag van vandaag zijn we er heel blij mee en genieten er dagelijks van. Eén klein minpunt: we hebben op het balkon maar tot 09.30 uur zon, daarna zon op de voorgalerij. Op de voorgalerij zitten we niet zoveel, want dat is toch minder privé en het wordt daar snel te warm. Een parasol staat nog op ons boodschappenlijstje.

Wat zullen we 'ns doen vandaag? Het is niet zo'n mooi weer, maar ik heb een goede dag! Bruce stelt voor om even naar het Waterlooplein te gaan en te lunchen bij Bagels & Beans. Dat deden we voorheen regelmatig omdat we daar samen om de hoek woonden. 'A walk down memory lane' :) Binnen een kwartier rijden zijn we met het stadsautootje op het Waterlooplein. Geen parkeerplaats natuurlijk. We parkeren op de Nieuwe Uilenburgerstraat, lopen langs Gassan Diamonds en steken de Jodenbreestraat over. Allemaal zo lekker vertrouwd. Eerst even de Zeeman binnen, want daar komen we nooit meer. Bruce koopt wat knutselfrutsels voor z'n vele creatieve creaties. We lopen door de korte Houtkopersdwarsstraat en staan op het Waterlooplein. Het is fris, achter de wolken schijnt de zon. Het Waterlooplein is al lang het Waterlooplein niet meer. Ik herinner me nog wel dat ik er regelmatig kwam toen ik nog op de middelbare school zat.. Bruce ook, hij kocht er zijn kleren! Nu is het een pleintje met nog maar weinig Amsterdamse marktkooplui die 'rommel' verkopen. Van lekker struinen tussen de gezellige rotzooi is geen sprake meer. Wat jammer dat de gemeente Amsterdam vaak onbegrijpelijke verkeerde beslissingen neemt. 125 jaar Waterlooplein, maar er is niet veel meer van over! Toch lopen we langs alle marktkraampjes en koop ik nog een nieuw boek voor 1 euro :)

Het is nog te vroeg om te lunchen en we lopen via de Sint Antoniebreestraat (daar heb je zo'n leuke 'speelgoedwinkel' op de hoek!) de Nieuwe Hoogstraat in, overlopend in de Oude Hoogstraat. Tussen de vele toeristen lopen we over de bruggen van de grachten de Damstraat in. We zijn er een tijd niet geweest en er zijn veel nieuwe winkels. Beter vinden we. We lopen terug via de Nes, langs De Brakke Grond en Frascatie. We lopen via het Oudemanhuispoort weer terug naar het Waterlooplein.

Een flinke tippel, maar echt genieten. Van de stad, maar ook van lijf en leden die de wandeling goed aankunnen. De rust van de afgelopen maand die ik mijn lijf heb kunnen geven heeft een positief effect! Wat een goede dag! Het had perfect geweest als ik een paar oude gympies aan had gedaan in plaats van mijn nieuwe laarsjes. Al tijdens de wandeling voel ik op m'n linker én rechterhiel een blaar!

We eten een heerlijke bagel bij Bagels & Beans, onze vertrouwde stek. De zaak zit helemaal vol. Amsterdam is druk, teveel toeristen en vuil. Ondanks de vele veranderingen die ik in de afgelopen tientallen jaren heb gezien blijft het 'mijn' stad! Deze dag is meer dan geslaagd. Hoe eenvoudig kan het zijn! Uit en thuis in 3 uur, moe maar voldaan. En zoals Bruce altijd zegt als ik van moeheid onzin ga uitkramen, over m'n eigen voeten struikel en m'n ogen gaan branden: "Misschien moet Mirjam eerst even slapen" :) Dat heb ik dan maar gedaan!